Little Poem ~

Highdei, Rethe 19, año 7472 según el Cómputo de la Comarca.


.

(No, no lo escribí yo, pero lo encontré en un rincón secreto)

Epe cennenyel oira sailalyasse ar únótima vanyalyasse ni aqua rúcina né. Ananta íre ovantanenyel, envinyatánelye hroanya ar feanya, ar encarnelyen anwa, an coacalinalya meletya ná. Ar lye ar ni melisse ar melindo nerMernemme vestaina ná, mal nwalca Ambar ciltane nye lyello. Nan sí yallume utúvienyel yantanna andúneva, ar núra melmemma lerta hilya i oira cala. Quetin lyenna melissenya: melmemma lá pole rácina fírimainen, lamninen, var ealainen, an Erunen ná aina ar mána. Endanyasse, meldanya, meluvanyel Ambar-metta pella.





Before I saw you in your eternal wisdom and in your uncountable beauty I was wholly shattered. But yet when I met you, you healed my body and my soul, and you made me real again, for your spirit is mighty. And you and I were lovers. We wanted to be wedded, but the cruel world separated me from you. But now at last I have found you upon the bridge of sunset, and our deep love may follow the everlasting light. I say to you my love: our love can not be broken by mortals, by animals, or by spirits, for it is by God holy and blessed. In my heart, my beloved, I shall love you beyond the end of the world.

.. .

Sunnendei, Rethe 14, año 7472 según el Cómputo de la Comarca.
.


¿Dónde? ¿Dónde quedó aquel pacto tan firmemente sellado?
¿Dónde quedó el radiante amanecer de aquella vez?
¿Dónde fueron a parar las estrellas que alguna vez te mostré?
¿Cayeron igual que tú, de forma fugaz y repentina?
¿Y el eclispe se volvió contra ti, acaso, como un desastre imposible de enfrentar?
¿DÓNDE se fue el Amor, dónde la confianza?
¿DÓNDE CADA MIRADA, CADA SONRISA DE ALIENTO?
¿No era yo inamible para ti? ¿No era yo algo así como tu compañera?
¿No era yo..? 
¿No es demasiado tarde para las preguntas? 
¿No FUE demasiado temprano para desistir? 
Discúlpame por pretender tanto, quizás no debí, pero aquí estamos, perdón, estoy..
¿Dónde diablos está la puerta de escape, para seguir tu ejemplo y arrancar tan valientemente?
¿Dónde estuviste todo el tiempo mientras yo soñaba?
¿Dónde quedó ese último instante donde me aseguraste una felicidad inexistente?
Mi felicidad no, la tuya. Sólo la tuya
¿Dónde acabaste realmente, ahora o hace tantísimo tiempo atrás?
¿Dónde están mis brazos abiertos y mi derretida sonrisa?
Los tengo aún, y q u é d e m o n i o s h a g o..
¿Me dirás tú, o debo entender por mí misma que ya no hay vuelta atrás?
¿Dónde? ¿Dónde estás?